Djambo!

Lieve allemaal,

Ik lig een beetje achter met mijn blog, aangezien het super druk is en wanneer ik 's avonds nog even tijd heb ben ik vaak gewoon te moe om nog iets uit te voeren. Bijna elke dag kinderbedtijd voor mij dus :)

Nog een weekje, en dan is mijn reis helaas alweer voorbij. Ik ben enorm blij om hier te zijn, heb ontzettend veel gezien afgelopen weken en de tijd is echt voorbij gevlogen! Ik heb veel armoede en verdriet gezien, maar gelukkig ook heel veel mooie dingen en heb heel veel geleerd hier. Ik realiseer me dan ook steeds meer dat ik nog maar een week hier ben.

Vorige week; een drukke, emotionele, maar ook enorm leuke week. Elke ochtend om half 6 gaat de wekker en vertrek ik na het ontbijt naar het ziekenhuis. Ik moet ongeveer een uur reizen met de daladala, een erg goedkoop, iets wat gevaarlijk busje dat dient als openbaar vervoer. Een beetje eng maar soms ook erg lachwekkend om opgepropt met 20 - 30 personen en soms ook nog in het gezelschap van een aantal kippen, hout of ander materiaal in een mini busje te zitten.

Het ziekenhuis:
Je loopt eigenlijk zo het ziekenhuis binnen, er zijn geen deuren, er lopen kippen rond en er is écht onvoldoende plek voor iedereen. Een wachtruimte zoals wij die kennen is er niet echt en mensen zitten en liggen gewoon op de grond te wachten.

Wanneer ik aankom in het ziekenhuis moet ik me eerst melden bij de hoofd dokter en vervolgens ga ik aan de slag. Mijn werkzaamheden bestaan uit baby's wegen, bevallingen leiden, vaccineren, bloedtesten afnemen, assisteren bij operaties etc. Een planning hebben ze niet echt, waardoor mensen vaak uren moeten wachten en je soms het gevoel hebt dat iedereen (inclusief jezelf) geen overzicht meer heeft.

Vorige week heb ik een presentatie gegeven in het ziekenhuis over hygiënisch werken in de zorg en hoe ervoor gezorgd kan worden dat er minder mensen ziek worden wanneer er meer hygiene is. Erg leuk om te doen en heel leuk om de reacties van mensen te zien. Mensen realiseren zich soms niet hoe belangrijk dit eigenlijk is en denken dat ze het geld dat ze hebben beter kunnen besteden aan medicijnen. Natuurlijk zijn medicijnen ook heel belangrijk, maar wanneer je ook geld steekt in middelen om hygiënisch te kunnen werken, zul je uiteindelijk ook minder medicijnen e.d. nodig hebben.

Wat ik hier ook wel heel erg heb geleerd is om héél duidelijk grenzen te stellen in. Mijn werkzaamheden. Ze verwachten namelijk van je dat je alles kunt en anders zullen ze het je wel leren. Super leuk om nieuwe dingen te leren natuurlijk, maar het moet wel verantwoord blijven voelen. Een operatiemes in m'n handen duwen en verwachtte dat ik iemand ga opereren is heel normaal. Ik geef dan duidelijk aan dat ik hier niet voor geleerd heb en dus niet bevoegd en bekwaam ben hiervoor, waarop ik als antwoord krijg: "dan leren we het je toch"..
Uhm nee sorry, ik sta voor veel dingen open maar dit doe ik écht niet.

Ik heb mogen ervaren dat mensen hier een totaal andere kijk hebben op hun werk dan wij in Nederland en ben steeds meer gaan inzien hoe goed de gezondheidszorg eigenlijk is in Nederland. Stilzitten, kletsen en toekijken is hier heel normaal. En empathie tonen naar patiënten kennen ze al helemaal niet. Dit klinkt heel negatief, maar helaas is het wel de realiteit.

Ondanks dat het hier 'normaal' is, heb ik wel heel veel moeite met de 'harde omgang met mensen'. Als kinderen bijvoorbeeld huilen omdat ze enorme pijn hebben, wordt geroepen dat ze hun mond moeten houden of ze krijgen een klap tegen hun been. Met zwangere vrouwen hetzelfde; wanneer iemand met weeën binnenkomt, wordt er eigenlijk niet veel aandacht aan besteedt en krijgen ze een stoot dat ze rustig moeten doen en 'even' moeten wachten tot het personeel er klaar voor is, soms wel uren.. Onvoorstelbaar.

Ik vind het erg mooi om zoveel bevallingen te mogen meemaken, maar wel ook erg heftig als je ziet hoe omgegaan wordt met moeder en kind. Bevallingen vinden op een plastic zeil in 1 kamer plaats en vrouwen moeten vaak enorm lang wachten tot personeel komt helpen.
Ook wordt in Nederland na de geboorte het kindje bij de moeder op de borst gelegd, mede voor de binding, maar hier wordt het kindje direct nadat het is geboren op de weegschaal gelegd en blijft het daar liggen. Het is in hun ogen geen optie om het kind bij de moeder te leggen. Zelf heb ik dit wel gedaan, gewoon om hun te laten zien hoe belangrijk dit is en ook uitgelegd waarom dit in mijn ogen zo belangrijk is. Ik merk ook aan de moeders dan ze dit als erg prettig ervaren en kreeg ook terug van de hoofd doktor dat hij hier eens over na gaat denken. Dit is natuurlijk wat ik wil bereiken!

Soms wordt ik overspoeld door emoties. Afgelopen week bijvoorbeeld had ik geholpen bij een bevalling en er werd een dood kindje geboren. Direct nadat het kindje geboren was werd het zonder enig respect voor moeder en kind in de prullenbak (?) gegooid. Het kindje is dood geboren en dan is het ook 'klaar' voor hun.. ze kunnen er niks mee. Geen enkel begrip, medeleven of emotie..
Niet te begrijpen en op dat moment erg lastig voor mij om 'los te laten'.
Gelukkig heb ik er wel goed over kunnen praten met de meisjes in het huis en heb ik goed kunnen praten met mijn ouders, waardoor ik de volgende dag me weer op heb weten te pakken en toch weer verder kon gaan met werken.

In de middag ben ik naar het weeshuis gegaan, waar we ontzettend veel lol hebben. Ik vind het zo mooi om te zien dat de kids van zulke kleine dingen zo enorm kunnen genieten. Wij leren hun dingen, maar andersom leren hun ons ook heel veel! Genieten van de aller- allerkleinste dingen, dat is misschien nog wel het beste wat je hier kan leren. En wauw, de spelletjes die hun verzinnen zijn gewoon zo leuk dat we ze 's avonds in het huis met z'n alle nog eens hebben gespeeld, genieten!

Zaterdag om half 5 ging mijn wekker om te vertrekken naar de sloppenwijken voor de vaccinatiedag. Heel veel regelen en klaarzetten, maar dat is het zó waard geweest! Ontzettend leuk en dankbaar werk en wat waren alle mensen blij dat ze deze hulp mochten ontvangen. Gratis vaccinaties en medicijnen en een arts van het ziekenhuis was meegegaan om mensen te onderzoeken en indien nodig en mogelijk te behandelen. Ik zeg: een zeer geslaagde dag met héél veel blije gezichten en een heel goed gevoel om op terug te mogen kijken!

En ondanks dat je soms in situaties komt die minder leuk zijn, is het echt een enorm mooie ervaring om hier te mogen werken en heb ik ook zeker heel veel geleerd en genoten! Op naar m'n laatste weekje!

Liefs